Storytelling:
Soms zijn er van die momenten in het werk die je ongelofelijk dankbaar en trots maken. Ongeveer 11 jaar geleden leerde ik als jongerencoach een (toen nog) jongeman kennen met vele talenten. Een van die talenten was voetbal, gelijk het middel dat ons met elkaar verbond. Nu was het nog ‘zijn’ taak om zijn andere talenten op een juiste manier in te zetten. De weg om zijn doelen te bereiken ging met vallen en opstaan. Maar vallen mag, opstaan is belangrijker. En dat deed hij! Inmiddels is Nour-eddine Ourhris een voorbeeld voor andere jongeren, is hij vader en staat hij positief in het leven. Hetgeen waarvoor ik oprecht dankbaar en trots op ben. Gaandeweg gingen wij logischerwijs ieder onze weg. Zo nu en dan kwamen wij elkaar nog tegen en dan was het gelijk als vanouds en dus altijd goed. In de wandelgangen bereikte mij het nieuws dat hij Mister MBO Noord Holland was geworden. Wederom, ongelofelijk trots. Ik stuurde ‘m een appje om te feliciteren. Hij bedankt mij maar dat is de omgekeerde wereld. Hij is zelf opgestaan, ik mocht slechts aanwezig zijn en blijven ondersteunen daar waar kon met steun van zijn familie (in het bijzonder zus Touda Ourhris). Familie was en is dan ook een belangrijk aspect voor Nour-eddine geweest. Maar wilde hij zelf niet opstaan, dan was het nooit gebeurd. Na de felicitatie zei hij verder niets en tot mijn verbazing lees ik opeens een artikel met een titel waar ik toch even stil van werd evenals de tekst eronder. Toch moest ik even dubbelchecken bij Nour-eddine, bedoel je mij? Omdat ik alles herkende. Zijn enige antwoord was, dat was ook de bedoeling met een hartje teken erbij! Wat voor jezelf gezien kan worden als een klein steentje bijdragen, kan een impact zijn voor een ander. Dankbaar!